vrijdag 25 februari 2011

Vlucht en aankomst

Dag allemaal,

Nog even kort over de vlucht. Voor mij was het de eerste keer vliegen, maar ik maakte me daar weinig zorgen over. Ik zou wel zien hoe het was en schrik had ik ook niet. 
(Bedankt trouwens, Sara, voor de mooie foto van het vliegtuig. Ik heb hem afgedrukt en meegenomen als steun ;-)

Het was mistig weer dus konden we maar een uur na de planning vertrekken. Tegen 11u waren we er eindelijk klaar voor. Het kietelde toch even toen het vliegtuig vooruit schoot.


10 uur vliegen, wat nu gedaan? Hoe zouden we in godsnaam onze tijd nuttig besteden?

ETEN NATUURLIJK!!!

De vlucht liep als volgt: opstijgen, eten, filmpje kijken, drinken, verder kijken, dessert eten, praten, eten, filmpje kijken, nog iets eten, drinken ... je berijpt wel wat ik bedoel ;-) En 't was ook redelijk lekker. Op die manier verliep de tijd heel snel. Voor we het wisten waren we er.


Nieuwe ervaringen alom: gekoeld water uit yoghurtpotjes!



Tegen half 5 lokale tijd (half 9 bij jullie) landde ik uiteindelijk op de Johan Adolf Pengel internationale luchthaven. (Johan Adolf Pengel was blijkbaar een belangrijke politicus die o.a. ook premier was --> 
ziezo, op deze manier krik ik het educatief niveau van mijn blog ook een beetje op ;-p )
De vochtige warmte die op me afkwam was even wennen maar het voelde zalig aan. Toen het dan ook nog eens begon te regenen was mijn dag al helemaal goed. Mijn eerste lekker warme tropische regenbui was een feit.




Aangezien Marijke nogal traag was (ja jij ;-) hadden we het voorrecht om helemaal achteraan de rij te gaan staan. Geen probleem, even wat koelte, rustig gaan zitten en wachten. Ik had geen probleem om de immigratiedienst voorbij te gaan, bij mijn reisgenoten was het al heel wat minder. Zij mochten gezellig een praatje slaan met de vriendelijke man. Waren de vragen nu een manier om de Belgische dames te verleiden of niet, daar zal ik mij niet over uitspreken.



De rit naar de Mauriciusstraat duurde ongeveer een uurtje en ik heb er ongelofelijk van genoten. Ik keek uit het raam alsof ik een kind van 7 was die in disneyland aankwam. De omgeving en vooral de natuur was ongelofelijk om te zien. Prachtige bloemen en bomen vol kokosnoten.
Ook de reclame op de huizen vond ik fascineren om te bekijken. Het kapitalisme was hier duidelijk ook doorgebroken. Internationale bedrijven als Pepsi, Coca-Cola en Redbull waren hier duidelijk ook al even aanwezig. Het nieuwe was wel dat de reclame hiervoor veelal geschilderd was op de huizen. Heel mooi vond ik het allemaal.





Toen ik eindelijk toekwam aan het huis kon ik rustig kennis maken met mijn 2 van mijn huisgenoten Henrieke (een Nederlandse), Joke (die ik al ken van school). Sofie (een Antwerpse) was er even niet.
Ik had 101 vragen maar na een paar uurtjes moest ik toch toegeven aan mijn vermoeidheid. 24 uur nadat ik opgestaan was kroop ik doodvermoeid onder mijn prachtige klamboe (muggennet) in mijn bedje.



Nu kan het echt beginnen! (al was mijn eerste wapenfeit een goede nachtrust)

Tot gauw
zvJ! 


woensdag 23 februari 2011

Vertrek 23/02

Hey,

Het is donderdag 24 februari, 7u.
Eindelijk, het is zover. Na een verwarrende week vol afscheid nemen en het eeuwige "vertel nu nog ne keer wat ge nu precies gaat doen daar" en duidelijk maken dat Suriname géén Afrikaans land is ben ik volledig klaar om te vertrekken.



Na een veel te korte nachtrust vertrokken ik en mijn vader samen naar Schiphol, Amsterdam om uiteindelijk te vertrekken. Vier uur (!) voor vertrek moesten we er zijn dus het is een nachtelijke rit geworden maar tweeënhalf uur later zijn we er toch geraakt.  Niet dat ik me zorgen maak maar dit wordt de eerste keer vliegen dus het is allemaal nog extra spannend. Check-in en bagage zijn afgehandeld en toen zat ik daar, klaar om te vertrekken, zij het niet dat ik nog 3uur moest wachten.






Geen probleem, ik maak bij deze van de nood een deugd en zet me onmiddellijk aan het eerste der mijn reisverslagen die ik de komende maanden de wereld in zal sturen. Ik heb hier al enkele Surinaamse mensen ontmoet, ik vroeg hen een foto te nemen en zo raakte ik aan de praat. Ze begonnen honderduit te vertellen over hun land. Heel aardige mensen.

Je leest het al, ik heb er veel zin in. Het wordt een tijd om nooit meer te vergeten!
Maar toch... ik ga jullie missen!



Groetjes & zvJ

Thomas

Welkom !!!


Hallo allemaal,

Vooreerst wil ik iedereen bedanken die de tijd wil nemen om naar hier te komen en eens te kijken hoe het met me gaat. Ik zal de komende maanden zoveel mogelijk (min 2 keer per week) proberen om mijn ervaringen in Para Maribo, Suriname, met jullie te delen. Uiteraard zeggen woorden niet alles, dus zal ik ook filmpjes en foto's proberen up te loaden.
Op die manier kan ik toch een deeltje van mijn groot avontuur met jullie delen!
















Tot gauw

Thomas