Thomas In Suriname: Lekker surinaams

Hallo,

Wat ik jullie nog niet verteld heb is dat wij thuis ook geregeld eens Surinaams koken. Hoe weet ik dat het Surinaams is ? Omdat wij op professionele wijze bijgestaan worden door een échte Surinaamse Hindoestaanse vrouw.

Jeanette ("sjenette" uitgesproken ;-) ) werkt voor onze huisbaas en begeleid enkele studenten. Het is een heel vriendelijke dame die ons elke week 1x komt helpen om Surinaams te koken. Wij zeggen wat we graag willen eten en zij gaat alle ingrediënten halen. Enkel deze ingrediënten betalen we. Het is een soort service van onze huisbaas.

Ze is ondertussen al een 5tal keer geweest en zo hebben we leren bara, bakabana, muksalesi, gul gula, bami, nasi, roti, bravo en nog enkele andere dingen gemaakt die ik niet kan uitspreken, noch schrijven ;-) Volgende week maken we pindasoep.

Maar beeld je niets in. Het is geen persoonlijk en goedkope kokkin. Neen, wij helpen zelf mee met alles wat er klaarmaakt wordt en proberen meestal deze dingen ook zelf later ook eens uit.

Ik hou ervan om te koken en geniet dan ook heel hard van deze momenten. We kunnen vanalles uitproberen en in principe kan er niets verkeerd gaan. Kan het nog beter?

Ondertussen zijn ik en Jeanette al beste maatjes geworden. Ik ben de enige jongen op de 25 studenten die ze begeleid en daar ik altijd heel geïnteresseerd ben zegt ze dat ze een soort Surinaamse moeder voor me is. Ik mag trouwens altijd samen met mijn vriendin bij haar thuis verblijven als ik terug zou komen. Netwerken heet dat dan ;-)

Maar nu tot de kern van de zaak, want ik blijf maar doorratelen over minder belangrijke dingen. Vorige week aten we dus mukalesi. het is een gerecht op basis van rijst. daarbij wordt er droge vis, bitaweri (bitterblad; een lokale bladgroente), kapucijners (soort erwtjes) en kokosmelk gedaan. bij de muksalesi aten we pulauri (de kleine bolletjes aan de linker kant) en een beetje kip gebakken met ketjap (bruine lokale saus).

Het was weer om vingers bij af te likken en ik heb er héél hard van genoten.

Als dessert aten we Gul gul. Ze lijken op oliebollen maar worden gemaakt met geplette bananen. Er wordt ook geen gist in gedaan. Ik had het al eens gegeten bij mevrouw Hulsman, onze adjunct-directrice op TANA en ik wist het toen al: DIT IS GESCHIFT LEKKER! Ik moest en zou dit nog eens eten én zelf klaarmaken ook. Ik heb er heel hard van genoten. Hét perfecte verjaardagseten. Ook thuis zal ik dit zeker nog eens maken. Ik hoop dat het ook lukt met onze bananen, aangezien ze hier bacoves gebruiken, een bananensoort die zeer geschikt is om mee te koken omdat hij niet uit elkaar valt.