25-27/03 Druk weekend! - Discriminatieloop en Matapica

Hey allemaal,

Het voorbije week was verschrikkelijk druk. Maandag en dinsdag begonnen al met een vorming van vvob-progress rond activerende didactiek, waarna er van woensdag tot vrijdag een workshop 'omgaan met boosheid en agressie' volgde. Maar maak je geen zorgen, daarmee zal ik jullie niet lastig vallen. Ik kan me voorstellen dat jullie liever lezen over wat ik daarna gedaan heb hé ;-)

Vrijdag om 16u hebben we heet weekend onmiddellijk goed ingezet met de discriminatieloop. Toen we enkele weken geleden door de stad wandelden zagen de promotour passeren. uiteraard gingen we kijken. Ik was onmiddellijk enthousiast en we schreven ons in. We zouden een t-shirt krijgen en hebben ons telefoonnummer doorgegeven. Spijtig genoeg is dat er niet van gekomen dus moesten we het doen zonder t-shirt. Dat was wel een beetje spijtig, omdat het Onafhankelijkheidsplein spierwit zag en we wel wat uit de boot vielen met ons paarse en rode kleren aan.

Toch was het een ongelofelijke belevenis. Dit jaar was het de 9e editie van dit volksfeest. Er waren 9000 inschrijvingen. Suriname is van oudsher een land waar er heel wat verschillende culturen vredig naast elkaar leven. Javanen, Hindoestanen, creolen, westerlingen… iedereen leeft hier samen. Ook de synagoge en de moskee die vredig naast elkaar staan in Paramaribo zijn daar het een mooi voorbeeld van.

We zouden hier in België veel van kunnen leren.

Maar nu terug naar de loop. Ik vond het werkelijk hallucinant om al die mensen te zien op het Onafhakelijksplein. Daar wij nog steeds gewoon zijn aan onze westerse manier om tijd te beleven waren we goed op tijd voor het evenement, dat zou beginnen om 16u. NIET DUS, we stonden daar nog een goed uur met onze vingers te draaien tot wanneer men om kwart voor 5 kon beginnen met het officiële gedeelte. Er volgen enkele toespraken en het volkslied werd gezongen door een klein meisje met een verschrikkelijk mooie stem. Ook dit is typisch in Suriname. De mensen zijn heel fier op hun land en iedereen zong uit volle borst mee.

Toen konden we eindelijk vertrekken. Heerlijk vond ik het om deel uit te maken van die uitgestrekte massa die schoorvoetend in beweging kwam onder begeleiding van opzwepend getrommel. Spijtig genoeg kon ik de aankomst niet zien omdat ik nog een andere afspraak had maar ik vond het alleszins heel leuk dat ik dit kon meemaken.

De volgende ochtend moesten we al veel te vroeg opstaan om te vertrekken naar Matapica. Babunhol was ondertussen al enkele weken geleden dus stond ik te trappelen om nog eens iets van Suriname zelf te zien. White Beach tel ik uiteraard niet mee. Het was heel leuk maar veel diepgang konden we niet vinden op het kunstmatige strand. Daarom besloten we om naar Matapica te gaan. Het is - samen met Galibi - dé uitgelezen plaats om 's nachts zeeschilpadden te spotten. Zowel de soepschilpad met een lengte tot anderhalve meter en de lederschilpad die hoger scoort met bijna 2m zouden we kunnen zien.

Uiteraard was Matapica niet aan de deur, we moesten een hele weg afleggen om aan de Atlantische Oceaan te geraken. Na een uurtje klein uurtje rijden staken we de Commewijnerivier over met een veerbootje.

Daarna stapten we in 2 kleinere bootjes over die ons een uurtje lang door voormalige rijstvelden loodsten tot aan de Atlantische Oceaan, waar Matapica ook ligt. Op een bepaald moment moesten we de boot over een dijk trekken. Er was een soort constructie gemaakt van planken waar men modder over gooide zodat de boter beter zouden glijden. Ik had zoiets nog nooit gezien maar het was een redelijk goede oplossing voor het probleem dat zich stelde.

Het strand aan Matapica zelf was echt ongelofelijk mooi! Het waren gewoon enkele huisjes op een strand in the middle of noware. Ongelofelijk mooi vond ik het. En wonder boven wonder, we hebben ongelofelijk veel geluk gehad met het weer. 2 dagen prachtige zon bruinde mijn lichaam steeds verder van mijn baccarabestaan (baccara is een mild scheldwoord, betekent 'blanke of Nederlander').

De beheerder had ons aangeraden om niet te gaan zwemmen maar onze gids vertelde dat het eigenlijk wel veilig was. Ik kon me dan ook niet inhouden en heb genoten van een fantastische duik tussen de wandelingen op het strand door. Het zeewater had zag er wel wat vreemd uit. Het zag er eerder ondoorzichtig grijs uit, waarschijnlijk door klei op de bodem. Toch voelde het heerlijk aan, lekker warm.

We zijn ook enkele keren gaan wandelen op het strand. Naast enkele mooie schelpjes vonden we ook enkele slangetjes. Het waren kleine zwarte waterslangetjes van ongeveer 40cm lang. Ook liep het strand vol met krabbetjes. Anders dan andere krabbetjes hadden deze maar 1 schaar die ongeveer even groot was als hun lichaam. Ik vond het een heel grappig zicht.

Zoals jullie kunnen zien hou ik van de natuur, zo hebben we ook een grotere krab die vast zat in een net gered.

Maar uiteraard viel het hoogtepunt van het weekend 's nachts. Om 9u vertrokken we westwaarts op zoek naar schildpadden. Hoewel ik al doodmoe was duurde de toch ongeveer 5 uur. Maar het was de moeite waard. We zagen in totaal een 4-tal soepschildpadden die eieren aan het leggen waren. Spijtig genoeg hadden we het geluk niet om de lederschilpadden te zien. Deze zijn nog een stuk groter.

Ik heb mijn best gedaan om zo goed mogelijk foto's te trekken maar om de dieren niet te storen mochten we geen flits gebruiken van de gids, iets wat ik uiteraard ook respecteerde. Er waren echter anderen die deze regel aan hun laars lapten.

Het hele proces was ongelofelijk om te zien. Elke schildpad kan tot 120 eieren leggen en het hele gebeuren duurt ongeveer anderhalf uur. We hebben dus heel wat gezien, al begon het op het einde toch wat lang te duren. Het was een heel vermoeiende week en weekend en de tocht naar huis was dan ook zwaar, moet ik eerlijk toegeven. Uitgeput maar tevreden viel ik die nacht in slaap.

Na wat eten en zonnen en eten en wandelen en eten (we zijn nog altijd in Suriname hé ;-) was het de volgende middag dan tijd om naar huis te gaan. Hoewel het een zeer vermoeiend weekend was vond ik het zeker de moeite waard. Het was een fantastische ervaring die ik iedereen die naar Suriname of elders aan rond de evenaar op reis gaat zeker zou aanraden.

Stay tuned

Thomas

zvJ