Babunhol & Nieuw Lombe

Hallo daar,

Het is zaterdag 26 februari. Ik ben hier nu ondertussen 3 dagen en we besloten onmiddellijk om iets verder het binnenland in te trekken. Voor mij was het uiteraard de eerste dat ik de stad echt verliet en ik had er echt zin in. Het kan misschien wat vroeg lijken voor sommigen om op een zaterdag om 7u op te staan maar ik had er weinig last mee. Ik was die nacht al een 3-tal keer wakker geworden en na half 7 lukte het me al helemaal niet meer om verder te slapen. Het uurverschil speelt me duidelijk parten. 

Wij (Henrieke, Joke en ik) stapten samen met onze Nederlandse buren en enkele van hun vriendinnen het busje op. We reden verder en pikten nog enkele Nederlanders die familie kwamen bezoeken op en een groepje Surinaamse zussen waarvan 1 in Nederland woont.

Het werd een tripje van 2 uur over verschillende soorten wegen. De foto's spreken voor zich. De asfalt baan werd 3 jaar geleden aangelegd. Ik kan me niet inbeelden wat een verschrikkelijke tocht het moest geweest zijn om te doen mochten het allemaal aardewegjes zijn. Ik kan je verzekeren, het was hobbeldebobbel ;-)

Maar wel heel leuk om te doen. Ik heb me even vooraan gezet en een filmpje gemaakt. Spijtig genoeg laat de snelheid van het internet hier mij niet toe om het te delen met jullie.

Toen we aan Babunhol (een klein vakantieplekje van onze huisbaas) toekwamen vertrokken we met de boot. Onderweg zagen we nog maar eens hoe mooi de natuur in Suriname zag. Verschillende kleurrijke vogels, bewegende struiken waarvan later bleek dat het doodskopaapjes waren (deze informatie werd me ingefluisterd door onze zeer bekwame gids Malio), bananenbomen, bloemen, …. 

En ook een soort drijvend ponton, waar een pomp opstond. Men pompte het grint dat op de bodem van de Surinamerivier ligt op en verkoopt het verder in de stad.

Toen we aankwamen in Nieuw Lombe genoten enkele fotogenieke mensen er onmiddellijk van om zichzelf te vereeuwigen bij het naambordje van het dorp. De betekenis van de naam Nieuw Lombe moeten we zoeken eind de jaren 50. Nieuw Lombe is een verzameling van verschillende stammen die vroeger woonden op de  plaats waar nu het brocopondostuwmeer ligt. Daar hun dorpen onder water zouden komen te staan moesten ze een nieuwe vestigingsplaats zoeken. Ze moesten een nieuwe start nemen. Vandaar Nieuw Lombe (betekent nieuwe start, nieuw begin).

Het werd al snel duidelijk dat we écht wel in het binnenland zaten, het leek wel een filmpje op televisie. Vrouwen die de was deden op een steen in de rivier, kleine kinderen die roepen om aandacht en wild zwaaien naar de blanke bezoekers, vrouwen die voor het huis hun eten klaarmaakten…

Het was een confronterend beeld, heel bevreemdend vond ik zelf. Maar wel ergens op een bepaalde manier heel mooi. Een groepje jonge meisjes riep ons bij hen en vroeg of ze eens aan Henrieke's benen mocht komen. Deze waren verbrand van de zon. Ze vonden het allemaal heel grappig, die rode benen. 

Verder stond er in het dorp ook een hele mooie grote been, en ik kon het natuurlijk niet laten om deze op gevoelige plaat vast te leggen. Maar als je goed kijkt zie je iets blauw liggen onderaan de stam. Dat waren hele grote zakken (1,5m x 1,5m) vol petflessen. Recycleren noemt men dat bij ons. Hier krijgen ze er wat geld voor. 

We hebben ook eens binnen mogen kijken in de lokale school. Het waren naar mijn mening heel mooie en verzorgde klasjes. Ook Joke vond dit. Ze heeft ondertussen al 4 scholen bezocht en zegt dat dit in vergelijking héél mooi was.

Toen was het bijna tijd om terug naar de boot te gaan. Daar zag ik het volgende.

De boot lekte wat. In plaats van het lek te dichten verbonden ze de motor met een pompje en legden ze een darmpje in de boot, waar het water was. PROBLEEM OPGELOST. Ik vond dit een schitterend voorbeeld van hoe men hier soms omgaat met bepaalde problemen.

Toen we terug aangekomen waren aan Babunhol was het tijd voor het middagmaal. We aten een heel lekkere kippensoep die - en mijn excuses dat ik het niet beter kan omschrijven - eruit zag als beekslijk. Grijzige drek. Maar zoals ik zei, heel lekker. Het was de bedoeling dat we er rijst bij deden zodat het een dik goedje werd. Als hoofdgerecht terug rijst met kip. Terug heel lekker klaargemaakt, vond ik wel. Wel heel vet. Maar als je op straat rondkijkt en eens proeft van de gerechten die ze hier klaarmaken verwondert me het niet echt dat bepaalde mensen wat zwaarder zijn. Heel zoet en vet!

Na het eten was het tijd om even te ontspannen en te zwemmen in de Surinamerivier. 2 keer ben ik in het water gegaan. Eerst even pootje baden en daarna zou ik enkele lengtes zwemmen. Stroomafwaarts ging héél vlot ;-) Toen ik terug zwom wist ik onmiddellijk waarom maar zo een klein stukje afgezet was. Elke slag met mijn armen bracht me 30 cm verder en daar ik ongeveer 100m verder vertrok dan ik begonnen was kan je je wel voorstellen dat ik helemaal kapot was. Maar ik ben een koppige jongen en moest het stuk terugzwemmen. Dat zorgde wel voor heel vreemde blikken van de Surinamers die lui in het water dreven en zagen dat een vreemde blanke jongen ter plaatse leek te zwemmen. 

Ik was kapot en na even op te drogen in de zon konden we rustig nog een stukje fruit eten en naar huis gaan. 

Je hoort het al. Het leven in Suriname is hel! ;-)

Groetjes en tot gauw!! 

Thomas

ps:

Misschien wat melig, ik weet het, maar speciaal voor vake en al Jullie (planten)liefhebbers: Hier onder zien jullie de faja lobi , wat Vurige Liefde betekent in het Surinaams. Een typische bloem van hier. Ze bestaat in wit, rood, roze, oranje… heel mooi.